Het Hof Arnhem-Leeuwarden heeft in het algemeen beslist onder welke voorwaarden de pachter verplicht is tot overdracht van fosfaatrechten aan de verpachter bij het einde van de pachtovereenkomst.

Perceel grond met woning blijft na beëindiging van pachtovereenkomst met de gemeente in gebruik bij de voormalig pachter. Gemeente vordert na meer dan twintig jaar ontruiming van het perceel. Voormalig pachter stelt eigenaar te zijn geworden van het perceel en de bebouwing daarop door verjaring ex artikel 3:105 BW. Volgens de rechtbank is er geen sprake van bezit maar van gebruik op grond van een rechtsverhouding.

Verpachters slagen niet in het bewijs dat tussen partijen bij notariële akte is overeengekomen dat pachter in zijn 65e levensjaar het land zou laten liggen. Daarnaast onvoldoende aanwijzingen dat er een reële verwachting is die op een naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbare wijze wordt beschaamd.

Recentelijk heeft het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden een tweetal arresten gewezen waarin de eis van zelfbewoning van de agrarische woning centraal stond. In beide gevallen vorderde de verpachter ontbinding van de pachtovereenkomst, omdat de pachter zou zijn tekortgeschoten in de nakoming van zijn verplichtingen uit de pachtovereenkomst door niet zelf de agrarische woning te bewonen. In het ene geval zag het hof wel voldoende grond voor ontbinding van de pachtovereenkomst, maar in het andere geval niet.

Overeenkomst tot gebruik van een stal voor een varkensfokkerij. De overeenkomst waar het in deze zaak om gaat beantwoordt aan de definitie van pacht in artikel 7:311 BW, zodat deze overeenkomst niet als huurovereenkomst maar als pachtovereenkomst gekwalificeerd moet worden. Kwalificatie van partijen is niet bepalend.